Aspekty monokulturowe pomocowo-przekazowej choroby holenderskiej Globalnego Południa

Abstrakt

Celem opracowania jest sklasyfikowanie 134 państw i terytoriów Globalnego Południa pod kątem wielkości otrzymywanych śr odków finansowych z tytułu oficjalnej pomocy rozwojowej (ODA) oraz przekazów od emigrantów. Hierarchizacja ekonomicznego znaczenia ODA i przekazów oraz identyfikacja grupy państw o cechach „monokultury pomocowo-przekazowej” (syndromu MIRAB) dokonana została w wyniku aplikacji danych za 2019 r. do dwóch (skonstruowanych na potrzeby badania) wskaźników: pomocy rozwojowej w gospodarce (WPRG) oraz przekazów od emigrantów w gospodarce (WPEG). Konstrukcja pierwszego wskaźnika ujmuje trzy perspektywy gospodarczego znaczenia środków finansowych z tytułu ODA. Pierwszą są łączne wpływy z pomocy rozwojowej zestawione z wielkością gospodarki (mierzonej PNB). Drugą jest odniesienie łącznych wpływów z ODA do wielkości importu towarów i usług. Trzecią jest wartość otrzymanej pomocy rozwojowej przeliczona na jednego (stałego) mieszkańca. Drugi ze wskaźników ujmuje trzy perspektywy gospodarczego znaczenia środków finansowych z tytułu przekazów. Pierwszą jest łączna wartość przekazów zestawiona z wielkością gospodarki (mierzoną PKB). Drugą jest odniesienie łącznych wpływów z przekazów do wielkości importu towarów i usług. Trzecią jest wartość przekazów przeliczona na jednego (stałego) mieszkańca. Zastosowane wskaźniki pomocy rozwojowej w gospodarce (WPRG) oraz przekazów od emigrantów w gospodarce (WPEG) stanowić mogą syntetyczne (proste) narzędzie do pomiaru stopnia nasycenia (czy też przesycenia) gospodarki pomocą rozwojową i przekazami od emigrantów, czy też diagnozowania syndromu MIRAB. Autor ma świadomość, że prostota prezentowanego tu narzędzia pomiarowego może niektórych zniechęcać, przez co niewątpliwie WPRG i WPEG mogą być bardzo podatne na krytykę.