Wspólna Polityka Bezpieczeństawa i Obrony Unii Europejskiej w latach 2016-2023: sukcesy i porażki

Abstrakt

Celem artykułu jest analiza reform Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony
(WPBiO) Unii Europejskiej, ze szczególnym uwzględnieniem nowej strategii bezpieczeństwa
zewnętrznego UE przyjętej w 2016 roku oraz jej ewolucja, osiągnięcia
i niepowodzenia w latach 2016-2023. Ponadto zostanie tutaj ukazane stanowisko Unii
Europejskiej wobec agresji Rosji na Ukrainę 24 lutego 2022 roku i jej wpływ na ewolucję
i reformy WPBiO oraz niezbędne zmiany w unijnej polityce zagranicznej i strategii
na rzecz bezpieczeństwa Europy. Tezą główną jest tutaj konstatacja, że dotychczasowe
reformy WSBiO Unii Europejskiej miały charakter defensywny i w związku z obecną
sytuacją międzynarodową powinna ona ulec radykalnej zmianie. M. in unijna polityka
soft power powinna zostać uzupełniona o działania typu hart power. Zmianie ulec
powinien też proces podejmowania decyzji w sprawach dotyczących polityki zagranicznej
i bezpieczeństwa UE, a zwłaszcza pilnej reformy wymaga stosowanie unijnego
weta. Nie będzie to łatwe do zrealizowania, ale jest konieczne, aby Unia Europejska
mogła szybko i skutecznie reagować na pojawiające się zagrożenia dla bezpieczeństwa
jej członków i pokoju w Europie.