Globalna architektura finansowa po kryzysie

Abstrakt

Celem artykułu jest przedstawienie obecnej globalnej architektury finansowej
na tle architektury globalnej oraz kierunków niezbędnych reform
w kontekście ochrony gospodarki światowej przed globalnymi kryzysami finansowymi i ekonomicznymi.
Przyszła globalna architektura finansowa powinna z jednej strony opierać
się na szerszej legitymizacji, a z drugiej – zapewniać większą efektywność zapobiegania i walki z kryzysami.
Podstawową przyczyną niepowodzeń obecnej globalnej architektury
finansowej w tym obszarze jest jej nienadążanie za rozwojem procesów globalizacyjnych,
będących źródłem zarówno globalnej nierównowagi makroekonomicznej,
jak i nowych ryzyk zagrażających stabilności światowego systemu
finansowego. Konieczne są zmiany liberalizacyjnej i regulacyjnej globalnej
architektury finansowej w kierunku modelu koordynowanej gospodarki rynkowej
– także w skali globalnej. W nowej architekturze większą rolę powinny
odgrywać kraje o najszybciej rosnącym potencjale gospodarczym:
tzw. kraje o wschodzącej gospodarce rynkowej, jak np. ChRL, Indie, Brazylia.
Realizowane obecnie reformy w światowych instytucjach finansowych – MFW
i Banku Światowym – zmierzają właśnie w tym kierunku.
Ponadto rozważyć należy utworzenie globalnej instytucji finansowej łączącej
kompetencje zarówno liberalizacyjne, jak i regulacyjne. Liberalizację
finansową instytucja ta powinna warunkować przyjmowaniem przez państwa
członkowskie odpowiednich rozwiązań regulacyjnych przyjętych w jej ramach.