Warunki ustrojowe i podstawy doktrynalne transformacji w Polsce na tle innych krajów postkomunistycznych

Abstrakt

W artykule przedstawiono diagnostyczne oceny przekształceń ustrojowych
oraz procesu transformacji systemu gospodarczego w Polsce. Autor wyraża
pogląd, że „Solidarność” jako masowa organizacja społeczno-polityczna odegrała
jedynie rolę siły destrukcyjnej wobec komunizmu, a nie wykonała roli
ważnej siły kreacyjnej, mającej tworzyć nowy ustrój. Nie pozwolił „Solidarności”
na to jej główny przywódca, Lech Wałęsa. Zastąpiła ją w realizacji tego
zadania przeobrażona w siłę kreującą nowy ustrój, dawna siła zachowawcza
wobec komunizmu, po wyeliminowaniu z jej składu frakcji ortodoksyjnych
komunistów. Przy współdziałaniu z Unią Demokratyczną, a następnie Unią
Wolności oraz samym Lechem Wałęsą, przyczyniła się ona w sposób istotny
do tego, iż nowy ustrój okazał się postkomunizmem. W tych warunkach system
gospodarczy nie mógł ukształtować się według wzorca przyzwoitego kapitalizmu,
lecz kapitalizmu politycznego, działającego według zasad ideologii
i propagandy pseudoliberalnej, z lekceważącym traktowaniem akademickiej
nauki ekonomii liberalno-rynkowej. Artykuł zawiera też dwa scenariusze prognostyczne
dotyczące dalszych zmian polityczno-systemowych.