Regionalne aspekty polityki zagranicznej Polski

Abstrakt

Przyjmując za Henrym Kissingerem tezę, że świat wszedł po 1989/1991
roku w okres przejściowy od świata dwubiegunowego poprzez obecny świat
jednobiegunowy (hegemonii Stanów Zjednoczonych) po świat wielobiegunowy,
po nim następujący, należy zgodzić się z tezą, że okres przejściowy musi
cechować się daleko idącą dynamiką przemian.
Przeanalizowno polskie próby usytuowania się w świecie okresu przejściowego,
dokonano analizy uwarunkowań zewnętrznych i wewnętrznych
polskiej polityki zagranicznej w tym czasie, a następnie wkomponowano je
w analizę wybranych polskich inicjatyw regionalnych okresu przejściowego.
Skoncentrowano się przy tym na czterech głównych inicjatywach, czyli na
współpracy Wyszehradzkiej, „Formacie bukaresztańskim”, Trójmorzu i na
podjętym przez Polskę środkowo-wschodnioeuropejskim fragmencie chińskiej
inicjatywy Nowego Jedwabnego Szlaku, znanym jako inicjatywa „16+1”.