Kredyty eksportowe zabezpieczone ubezpieczeniem gwarantowanym przez Skarb Państwa a Adekwatność kapitałowa banków. Analiza możliwości zastosowania polisy ubezpieczeniowej KUKE SA jako uznanej umowy o ochronie kredytowej nierzeczywistej dla ekspozycji stan

Abstrakt

W artykule omówiono zastosowanie gwarantowanych przez Skarb Państwa
ubezpieczeń eksportowych jako uznanej techniki ograniczania ryzyka kredytowego,
w rozumieniu Rozporządzenia 575/2013, zabezpieczającej ekspozycje
z tytułu kredytów eksportowych. Uznanie polisy ubezpieczeniowej KUKE
SA za tego typu technikę jest jednym z warunków niezbędnych dla ustalenia
właściwej wagi ryzyka dla potrzeb oszacowania współczynnika adekwatności
kapitałowej banku. Analizowane tu zagadnienie jest istotne z punktu widzenia
aktywizacji krajowego rynku bankowego w zakresie wspierania eksportu
poprzez zwiększenie zaangażowania w finansowanie dłużników zagranicznych,
importujących towary lub usługi z Polski.
W celu szerszego zobrazowania omawianej problematyki, w artykule
przedstawiono również międzynarodowe uwarunkowania regulacyjne, których
nie można pominąć w kontekście subsydiowania eksportu, jak też odniesiono
się do konstrukcji funkcjonującego w Polsce systemu ubezpieczania oficjalnie
wspieranych kredytów eksportowych, ze szczególnym uwzględnieniem oceny
zgodności ochrony kredytowej nierzeczywistej, udzielanej przez KUKE SA
z wymogami Rozporządzenia CRR.
Niniejszy artykuł nie odnosi się do zagadnienia, o którym mowa w art. 194
ust. 5 w związku z art. 201 ust. 1 Rozporządzenia CRR, dotyczących uznanego
dostawcy ochrony kredytowej nierzeczywistej i warunków, jakie podmiot
udzielający ochrony nierzeczywistej spełniać powinien, aby zakwalifikowano
go jako takiego dostawcę. Analiza powyższego zagadnienia zostanie
przeprowadzona w odrębnym artykule. Zwrócić należy również uwagę, że
w rozważania będące przedmiotem opracowania dotyczą wyłącznie polisy
ubezpieczeniowej, nie zaś gwarancji ubezpieczeniowej, stosowanej w obrocie
handlowym z zagranicą dla potrzeb zabezpieczenia ryzyka niedokonania płatności
przez kontrahentów zagranicznych w transakcjach krótkoterminowych,
czemu również zostanie poświęcony odrębny tekst.