Polska prezydencja w Radzie Unii Europejskiej (sukcesy i porażki)

Abstrakt

Celem niniejszego opracowania jest próba pokazania przesłanek polskiej
prezydencji zarówno pozytywnych, jak i negatywnych, czyli sprzyjających i niesprzyjających
oraz dokonania jej bilansu. Tezą główną jest stwierdzenie, że
prezydencja ta była wydarzeniem bezprecedensowym w dziejach naszego państwa
i miała duże znaczenie społeczne, polityczne, kulturalne, naukowe, ekonomiczne
i międzynarodowe, a jej konsekwencje będą jeszcze długo dawały o sobie znać.
Polska prezydencja, tak zresztą jak wszystkie unijne prezydencje, wywołuje
wiele emocji, a na temat jej bilansu już pojawiły się rozbieżne opinie wśród
ekspertów, badaczy i polityków. Na jej pełny, obiektywny bilans jest jeszcze
za wcześnie, co nie oznacza, aby jej dziś nie analizować i badać oraz wyciągać stosowne wnioski.
W opracowaniu tym próbuję pokazać, że mimo przesłanek negatywnych,
nie sprzyjających polskiej prezydencji i braku spektakularnego sukcesu, bilans
polskiej prezydencji jest pozytywny, a Polska zasługuje na uznanie i wysoką
ocenę, gdyż zdaliśmy ten trudny egzamin, mimo braku doświadczenia i wielu
problemów. Ponadto staram się pokazać, że nasza prezydencja była spokojna,
nastawiona na szukanie porozumienia i kompromisów, że była lepsza niż
czeska czy węgierska. Szkoda tylko, że zainteresowanie mediów światowych
przewodnictwem Polski w Radzie UE było stosunkowo małe, bo to spowodowało,
że pozostało ono w cieniu takich wydarzeń, jak kryzys w strefie euro,
dramat finansowo-gospodarczy Grecji, „arabska wiosna ludów”, czy wybory
parlamentarne w Polsce oraz w Rosji.